کد مطلب:77742 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:102

نامه 019-به یکی از فرماندهان











و من كتاب له علیه السلام

الی بعض عماله.

یعنی و از مكتوب امیرالمومنین علیه السلام است به سوی بعضی از حكام او.

«اما بعد فان دهاقین اهل بلدك شكوا منك قسوه و غلظه و احتقارا و جفوه، فنظرت فلم ارهم اهلا لان یدنوا لشركهم و لا ان یقصوا و یجفوا لعهدهم، فالبس لهم جلبابا من اللین، تشوبه بطرف من الشده و داول بهم بین القسوه و الرافه و امزج لهم بین التقریب و الادناء و الابعاد و الاقصاء، ان شاء الله.»

یعنی اما بعد از حمد خدا و نعت رسول، صلی الله علیه و آله، پس به تحقیق كه مردمان دهات اهل ولایت تو شكایت كردند از تو از جهت سختی دل تو و درشتی كردن تو و حقیر گردانیدن و ستم كردن تو بر ایشان، پس فكر كردم، پس ندیدم ایشان را سزاوار اینكه نزدیك گردانیده شوند به مزید اكرام از جهت مشرك بودن ایشان، كه مجوس باشند و نه اینكه بسیار دور كرده و ستم كرده شوند، به تقریب معاهد و ذمی بودن ایشان، پس بپوش از برای ایشان جامه ای از ملایمت و نرمی كردنی كه مخلوط و ممزوج سازی آن را به پاره ای از سختی و نوبه بگذار با ایشان در میانه ی سختی كردن و نرمی كردن، یعنی گاهی قسی باشی و گاهی رووف و ممزوج ساز از برای ایشان میان تقرب و نزدیكی دادن ایشان و میان دور گردانیدن و راندن ایشان، اگر بخواهد خدا.

[صفحه 1043]


صفحه 1043.